Sayın koordinatörüm, sayın moderatör, geçmiş dönem başkanım, diğer Taekwondo’ ya hizmet etmiş olan antrenörler ve arkadaşlarım, siz değerli katılımcılar…
Benim akademisyen olmamdan kaynaklı olarak, Taekwondo’nun geçmişten günümüze kadar olan akademik gelişimi hakkında kısaca bir hatırlatma, biraz da akademik tarihi üzerine konuşmak istiyorum.
Konuşmaya başlamadan önce, Taekwondo Federasyonu’nun Judo ve Karate’den ayrıldıktan sonra ilk başkanlığını yapan ve bizim dönemimizde de başkanlığımızı yapan hocalarımızı anmak isterim. Taekwondo’nun akademik seviyeye gelmesinde çok büyük katkıları olan Prof. Dr. Esen Beder ve merhum hocamız Sayın İsmet Iraz’ı rahmetle ve şükranla anıyorum. Onlar, gelecekte akademisyen olacak biz nesiller için temeli atan kişilerdi.
Sayın Cengiz Yağız ve belki Kadir Yağız hocam benden önce başlamış olabilir, ben 80’li yılların öncesinde Taekwondo ile ilgilenmeye başladım. 1980 yılında federasyon olduktan sonra 1982-1990 yılları arasında Taekwondo’nun altın çağını yaşadık. Bu dönemde, Taekwondo sporcularının akademilere girme süreci başladı. Osman Pınarbaşı, rahmetli Ahmet Sarı, Nurten Yalçınkaya gibi isimler bu dönemde spor bölümlerine girmiş, Taekwondo’nun içinden gelen ilk akademisyenlerdendi.
Ben 1982 yılında bu sürece başladım. 1990 yılında Marmara Üniversitesi’nde öğretim görevlisi oldum. Aslında bu bir üniversiteye değil, Taekwondo camiasına hizmetti. Taekwondo’nun üniversitelere ve spor bölümlerine nasıl girebileceği konusunda çok çaba sarf ettik.
Benim de öğrenci olduğum dönemde, 1986 yılında Türkiye’deki üniversitelerde Taekwondo branşı “yardımcı ihtisas dersi” olarak okutulmaya başlandı. Bu derslerin ilki, o zamanın federasyon genel sekreterlerinden biri olan ve bugün profesör olan Metin Yaman’ın katkılarıyla verildi.
Benimle beraber veya benden biraz önce bu sürece dahil olan Ahmet Sarı, Nurten Yalçınkaya gibi birçok isimle birlikte sporcuyduk. Takımın %80’i üniversite öğrencisiydi. Bugün bakıldığında belki bu oran %90’lara çıktı. O dönemde üniversitelerde Taekwondocuların varlığı çok önemliydi. Çünkü gelecekte spor insanlarını, antrenörleri ve öğretmenleri bu kişiler oluşturacaktı.
1988 yılında şampiyon olan genç takımın birçok üyesi de daha sonra üniversiteye girdi. Zaman geçti, bizler akademik kariyerimizi inşa ettik. Bugün ben bir profesör olarak karşınızdayım. 1990 yılında uzmanlık dalları başladı. İstanbul Marmara Üniversitesi, Konya Selçuk Üniversitesi gibi yerlerde bu alan gelişti. Cengiz Yağız başkanlığında da Gazi Üniversitesi’nde Taekwondo’nun girmesi için büyük çaba gösterildi.
Bugün Türkiye’de çok sayıda üniversitede — özel ya da devlet fark etmeksizin — spor bölümlerinde Taekwondo dersi veriliyor. O zaman dikilen fidanların gölgesinde oturur hale geldik.
Marmara Üniversitesi, Trakya Üniversitesi, Iğdır Üniversitesi, Akdeniz Üniversitesi, Malatya Üniversitesi, Celal Bayar Üniversitesi, Ege Üniversitesi gibi birçok kurumda Taekwondo kökenli akademisyenler yer alıyor. Örneğin Bayburt Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Mutlu Türkmen gibi…
Şu anda federasyonumuzun eğitim kurulu üniversitelerden gelen akademisyenlerle dolu. Profesörlerden araştırma görevlilerine kadar pek çok isim var. Örneğin Marmara Üniversitesi denildiğinde Nusret Ramazanoğlu ismi, Iğdır Üniversitesi denildiğinde Kadir Yağız, Akdeniz Üniversitesi denildiğinde Tennur Yerlisu akla geliyor.
Eğer her üniversite yılda 10 mezun verse, bu yılda yaklaşık 1000 Taekwondocu üniversite mezunu anlamına gelir. Bu da hem akademide hem sahada kaliteli insan kaynağı demektir. Oysa başlangıçta üniversitelerde bu işi yapan hiç kimse yoktu. İlkler biz ve bizden sonraki kuşak oldu. Bugün ise her üniversitede bir Taekwondo kökenli akademisyen var diyebiliriz.
Eğitimli antrenörler olmadan başarıdan söz etmek zor. Gelecekte olimpiyatlarda madalya kazanmak istiyorsak, kaliteli eğitimi yaygınlaştırmamız gerekiyor. Üniversitelerde yaygınlaşan bu yapı, sporu bir meslek olarak seçecek gençlerin önünü açacaktır.
Antrenör gelişim seminerlerini ilk başlatan da Sayın Cengiz Yağız’ın başkanlığı dönemiydi. Bu gelişim seminerlerinde bizler de aktif rol aldık.
Son olarak şunu söylemek istiyorum:
Eğer bir federasyon 6 ayda bir eğitim komisyonunu aktif hale getiremiyorsa, o federasyonun temeli çökmüştür.
Bu çalıştay sonunda herkes üzerine düşeni alacak, tamamlaması gerekenleri görecektir.
Burada bana söz verdiğiniz için teşekkür ederim. Akademisyen kimliğimle içimde kalanları burada sizlerle paylaşmış oldum.
Teşekkür ediyorum.
